Krambambula (Крамбамбуля) is a Belarusian rock group. The name is taken from a Belarusian folk drink made of honey, vodka, and spices. The group is on the Belarusian government’s extensive unofficial blacklist of artists and musicians.
The group was formed by Lyavon Volski (Лявон Вольскі) in 2001. At the time, he was also a member of popular rock group N.R.M. The other original members were Sergey Kananovich (Сяргей Канановіч, guitar, mandolin); Vladislav Plyushchev (Уладзіслаў Плюшчаў, bass); Aleksandr Bykov (Аляксандр Быкаў, percussion); and Aleksandr Khavkin (Аляксандр Хаўкін, violin, keyboards, harmonica). The most recent makeup of the group is completely different, other than Volski.
Krambambula is mainly a rock group, but it has several defining features that set it apart. Many of its songs draw on Belarusian folk melodies, and the group often subtly satirizes life in Belarus and in the former Belarusian SSR. The group has released a total of eight albums; the most recent, 2015’s Red Strahl (Чырвоны штрал), was supposedly the last, though they plan to continue playing concerts and have not officially dissolved.
Volski, the group’s founder, is a large figure in the domestic Belarusian music scene. He first became known for his work in Mroja (Мроя) in the early 1980s, the precursor to N.R.M.; he then played in N.R.M. itself for several years before leaving the group over artistic differences. He’s had a flourishing solo career since 2008, and his music has often been characterized by devotion to the Belarusian artistic tradition: his 2010 album, White Apple Thunder (Белая яблыня грому), was a collection of classical Belarusian poetry set to music. Volski has also published several books of his own—two collections of poetry and one of prose.
A live performance of the 2003 song “Guests” (“Госцi”):
Lyrics for “Госцi”:
Панаехала гасцей з іншаземных абласцей
Не няправільна гасцёў з іншаземных абласцёў
Вось прыехалі ўсе: містэр, пані, гер, місье
С сіньёра і мадам прахадзіце гаспада
Вось прыехалі яны і паненкі і паны
У край суворы катаклізмаў са сваіх капіталізмаў
Госці, госці, госці
Ці ўсі ёсць няма кагосьці
Госці, госці, госці
Хтосьці з кімсьці дзейсьці штосьці
(Нейдзе штосьці)
Павялі тады мужчынаў мы у музэй вайны айчыннай
Павялі тады жанчынаў мы на каву капучына
Усе па-рознаму балбочуць капучыну піць не хочуць
А з музэю госці ўпоталь знеслі пару кулямётаў
Кажуць гэта нам карысна ўзмаганне з глабалізмам
А яшчэ карысна нам самагонкі па сто грам
Госці, госці, госці
Ці ўсі ёсць няма кагосьці
Госці, госці, госці
Хтосьці з кімсьці дзейсьці штосьці
Тыя госці
Любяць госці самагонку маюць густ даволі тонкі
Бо тэкіла ром і віскі гэта ўсё па глабалісту
Вось развітвацца ўжо час што ж чакайце ў госці нас
І рыхтуйце там свае куантро і драмбуе
Госці, госці, госці
Ці ўсі ёсць няма кагосьці
Госці, госці, госці
Хтосьці з кімсьці дзейсьці штосьці
“So That We If Someone Something” (“Каб мы калі каму чаго”), 2015, from the group’s latest album (note that the song title is actually as nonsensical in Belarusian, as far as I can tell!):
Lyrics to “Каб мы калі каму чаго”:
– Я быў рахманы і багаты.
У Стоўбцах меў чатыры хаты.
Але зьмяніліся расклады.
І вось я ў лесе з аўтаматам.
– Нічога мне не бракавала,
Але прыйшла да нас навала.
І вось у лесе я, рабяты,
Сваім камандую атрадам.
Каб мы калі каму чаго,
Дык мы ніколі нічога ніякага.
А калі што якое?
Ды што там якое!
– А я вясёлым быў мужчынам:
Віно, жанчыны, адпачынак.
Але які там адпачынак,
Калі руйнуецца Айчына!
– А я ішоў сабе па полі
І зразумеў, што ўжо даволі.
Даволі гнуцца, як таполі,
Вяртаць нам трэба нашу волю!
Каб мы калі каму чаго,
Дык мы ніколі нічога ніякага.
А калі што якое?
Ды што там якое!
Лясное нашае братэрства
Жыве, пакуль грукочуць сэрцы.
Цяпер у нас такая праца –
З агульным ворагам змагацца.
Каб мы калі каму чаго,
дык мы ніколі нічога ніякага.
А калі што якое?
Ды што там якое!
Каб мы калі каму чаго,
дык мы ніколі нічога ніякага.
А калі што якое?
Ды што там якое!
And for a change of pace, a very different solo track from Volski, 2015’s “My Love” (“Маё Каханьне”):
Lyrics for “Маё Каханьне”:
Сто гадоў самоты, невядома ці то вера ўваскрэсьне.
Сонца над балотам, за калючым дротам здратавалі песьні.
Дзе ты мой сьвет? Дзе ты мой край?
Дзе ты мой сьмех? Хто цябе скраў?
Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому,
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.
Маё каханьне… Маё каханьне…
Вечные блуканьні,
і ніхто табе нічога не параіць.
Тут канфлікт лякальны,
і ўсе схільныя абразіць ды параніць.
Вораг заўжды раіць папіць
Мёртвай вады з чорных крыніц.
Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому,
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.
Маё каханьне… Маё каханьне…
Сто гадоў самоты, сто гадоў гульні ў самаабарону.
Вораг кіне змовы, сябра ў зьвера пераўтворыцца раптоўна.
Ён прынясе шэрай парой чару табе з чорнай вадой.
Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому,
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.
Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому!
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу!
Маё каханьне! Маё каханьне!
