Mirosław Czyżykiewicz is a Polish graphic designer, poet, singer, and composer. Czyżykiewicz started playing the guitar when he was 14, and started singing and accompanying himself in his hometown of Gorlice during his teenage years. He also started participating in the Let’s Sing Poetry (Śpiewajmy Poezję) festival in Olsztyn.
Czyżykiewicz originally trained as a graphic artist, attending the Academy of Fine Arts in Warsaw and then studying at the Academy of Fine Arts in Krakow. He also participated in the student art movement in the 1980s. In the mid-80s he began writing poetry, and he was first published in the literary journal Radar (Radarze) in 1986. He began winning awards for his poetry over the next few years.
Czyżykiewicz began his singing career in 1989, when he released his first album, Self-Portrait I (Autoportret I), in cooperation with Polish Radio 3, a public channel. He recorded several others—though the songs were not original compositions—over the next few years. In 1995, he performed at the Festival of Polish Song (Festiwalu Piosenki Polskiej) in Opole. To this day, he participates in the Let’s Sing Poetry festival and the Krakow Student Song Festival. He has also worked in voice recording for film.
He has released a number of albums, from the abovementioned Self-Portrait I in 1989 to the well-regarded Allez! in 2005 and his most recent, Going Back (Odchodzę wracam), in 2015. He has been nominated for many Fryderyk Awards and collaborated with many of Poland’s most esteemed musicians.
Find Mirosław Czyżykiewicz on Amazon
“Ithaca” (“Itaka”), from Czyżykiewicz’s popular album Allez!:
Lyrics for “Itaca”:
Wrócić tam,
Gdzie nie było się dwadzieścia lat.
Odnaleźć bosa stopą zostawiony ślad.
Burekswym ujadaniem cały port wypełnia,
Nie wiadomo, z radości, czy zgłupiał doszczętnie.
Przepoconą bieliznę zrzucić z siebie można,
Nie myśl, że w bieliźnie ktoś cię jeszcze pozna.
Tej jednej, co jak mówią, na ciebie czekała,
Nawet nie próbuj szukać,bo już wszystkim dała…
Twój chłopiec, teraz on już sam jest marynarzem.
Patrzy na ciebie z niemym wyrzutem na twarzy.
Nawet z języka, którym wokół mielą ludzie
Nie zrozumiesz nic słowa.
I próżno się trudzić, i próżno się trudzić.
Może to nie ta wyspa? A może zatoka?
Zamiast blasku błękitu wstrętu pełne oka.
Fala od horyzontu płynąca w odmętach
Wymywa dna piasek, to ona pamięta…
“Wieniczka,” from his 2015 album:
Lyrics for “Wieniczka”:
Idę, ach ten poranny serca ciężar
To majaczenie złego losu
Ta jego nieuchronność
Ten jego na mnie sposób
Idę, ten nienazwany ciężar
U serca spodu
Idę krokiem chwiejnym
A po pomalutku
To z racji zimna i smutku
Tak jest, zimna i smutku
Anioły pańskie
Yes, yes, eta my, eta my
Anioły
A to ty
Czy to trochę ty?
Co tam ty zrobić zdążył?
Okrążałeś miasto ty, aż je okrążył
Co tam ty zrobić zdążył?
A co ja supermen
Ani troszeczkę
Co ja mogę zdążyć zrobić
Miedzy pierwsza a drugą szklaneczką
30 sekund dzieli pierwszą od drugiej szklaneczki
Ta aż nie idzie iść przed pługiem
A supermena tak żeby ścięło
Po pierwszej szklance myśliwskie
Bez wypicia drugiej
Anioły pańskie
Bezsilna poro
Życia tego ludu
Gdy jemu, to znaczy temu ludu
W ustach suchość wszystkich stepów
Oto haniebna półgodzino
Pomiędzy świtem a otwarciem sklepów
Było, było, było
Przylgnij do czego murowanego
Przymknij oczy, żeby tak nie mdliło
Jedne mój znajomy mawiał
Że kolendrówka działa nieludzko
Wzmacnia członki ale dusza
Dusza osłabiona
Próchno
Ze mną wyszło coś odwrotnie
Dusza bardzo mi okrzepła
Chłonki zaś osłabły srodze
Ale ze to jest nieludzkie
To się zgodzę
To się zgodzę
Było, było, było
Przylgnij do czego murowanego
Przymknij oczy, żeby tak nie mdliło
Bezsilna poro
Życia tego ludu
Gdy jemu, to znaczy temu ludu
W ustach suchość wszystkich stepów
Oto haniebna półgodzino
Pomiędzy świtem a otwarciem sklepów
Bezsilna poro
Życia tego ludu
Oto haniebna półgodzino
Ileż siwizny wplątałaś we włosy
Nam bezdomnym melancholijnym szatynom
